آقای وزیر! اداره فدراسیون‌ها با سرپرست با کدام قانون و منطق؟
وزیر ورزش و جوانان در شرایطی از اداره فدراسیون‌ها با سرپرست صحبت کرده که نگاهی به اساسنامه فدراسیون‌ها و قوانین موجود نشان می‌دهد که این حرف مبنای قانونی ندارد.
به گزارش نبأپرس، یکی از چالش‌هایی که مسئولان وزارت ورزش و جوانان در سال‌های اخیر با آن دست به گریبان بوده‌اند، نحوه اداره فدراسیون‌هایی بوده که دوره چهار ساله رئیس‌شان به پایان است. هر وزیری که بر مسند قدرت نشسته، نظر خاص خود را پیرامون اداره شدن فدراسیون‌ها با سرپرست یا بدون سرپرست اعمال کرده و همین مسئله نیز در این سال‌ها مشکلات متعددی را به دنبال داشته است.
آخرین اظهار نظر پیرامون اداره شدن فدراسیون‌ها با سرپرست، صحبتی است که احمد دنیامالی روز گذشته (یکشنبه) در حاشیه مجمع عمومی فدراسیون شمشیربازی انجام داد. وی در این باره عنوان کرد: «چند موضوع را پیگیری می‌کنیم. یکی اینکه وقتی مدت 4 ساله ریاست فدراسیون تمام شد، کنار برود تا سرپرست بگذاریم. از آن طرف وقتی سرپرست می‌گذاریم در یک مدت کوتاه باشد. مثل شورای شهر و انتخابات نمایندگی مجلس از روز اول مدت ثبت نام، رسیدگی‌های فنی، رسیدگی حراستی، تایید صلاحیت و اعتراضات و در نهایت زمان انتخابات را از روز اول اعلام می‌کنیم و تغییر ناپذیر است. آمدم که ابتدا قانون را در وزارت ورزش و فدراسیون‌ها حاکم کنم. بعد وقتی قانون‌مدار و قانون‌مند باشیم و سیستم را به سمت انضباط ببریم، قطعاً در توسعه ورزش همگانی و قهرمانی موفق خواهیم شد.»
این موضوع برای فدراسیون‌ها و حتی کل ورزش ایران می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. نکته اول و مهم‌ترین موضوع این است که قانون باید متر و معیار در تصمیم‌گیری‌ها باشد. در اساسنامه فدراسیون‌های ورزشی هیچ اختیاری به وزیر ورزش برای انتخاب سرپرست داده نشده است. در واقع یا انتخابات در زمان مقرر برگزار می‌شود یا رئیس فدراسیون به کارش تا زمان انتخاب رئیس جدید ادامه می‌دهد.
در کنار این موضوع، آیین‌نامه وثاقت و امانت به تصویب اعضا رسیده و در آن به صراحت عنوان شده که فرآیند ثبت‌نام از نامزدهای ریاست باید از 4 ماه قبل از پایان دوره ریاست آغاز شود. در قانون آمده که وزارت ورزش هیچ نقشی در زمان‌بندی انتخابات فدراسیون‌ها ندارد. زمان برگزاری مجمع انتخاباتی در هیئت رئیسه فدراسیون تصویب و فقط برای ادای احترام به وزارت ورزش اعلام می‌شود.
در واقع اگر خلاف این موضوع رخ دهد، دست سایر نامزدها و افراد برای شکایت از روند انتخابات و باطل کردن نتیجه در دیوان عدالت اداری باز خواهد بود، کما اینکه بارها شاهد ابطال انتخابات فدراسیون‌ها به دلایل مختلف بوده‌ایم.
موضوع دوم در خصوص سرپرستی در فدراسیون‌ها به نهادهای بین‌المللی هر رشته مربوط می‌شود. مجامع بین‌المللی و فدراسیون‌های جهانی، فرآیند مربوط به سرپرستی را قبول ندارند و معتقدند که انتخابات باید پیش از پایان دوره و در زمان مقرر برگزار شود. در واقع این اقدام می‌تواند ریسک زیادی به همراه داشته باشد و تبعاتی همانند تعلیق را به همراه خواهد داشت، چرا که به نوعی مصداق دخالت دولت محسوب می‌شود. این مسئله بارها و بارها از سوی مجامع جهانی مورد تأکید قرار گرفته است.
نکته سوم مربوط به تزلزلی است که در اداره شدن فدراسیون‌ها به وجود می‌آید. دوره سرپرستی هر چقدر هم که کوتاه باشد، یک بلاتکلیفی است و می‌تواند آسیب زیادی در مسیر اعزام‌ها، تصمیم‌ها، مباحث مالی و … در پی داشته باشد.
از طرف دیگر دو رویداد بسیار مهم یعنی بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی 2026 ناگویا و بازی‌های المپیک و پارالمپیک 2028 لس‌آنجلس در پیش است و همین دوران سرپرستی می‌تواند در روند رشته‌های اعزامی که کم هم نیستند، اختلال به وجود بیاورد و آنها را از مسیری که برایشان ترسیم شده، خارج کند.
آیا وزیر ورزش می‌تواند در انتخابات فدراسیون فوتبال که قرار است اسفند ماه جاری برگزار شود همین رویه سرپرستی را پیاده کند یا چون اساسنامه این فدراسیون مستقل است، وزارتخانه ورود نمی‌کند؟ اگر اینگونه باشد و وزارت ورزش بنای ورود به انتخابات فدراسیون فوتبال را نداشته باشد پس چگونه با مواردی که در بالا عنوان شد قصد دارد فدراسیون‌ها را به سمت سرپرستی پیش ببرد؟
دوران سرپرستی در فدراسیون‌ها یک دوره تلخ و ناموفق محسوب می‌شود. این همان موضوعی است که در زمان حضور حمید سجادی رقم خورد و دردسرهای زیادی را نیز به دنبال داشت. اظهار نظر دنیامالی نیز به نوعی خطرناک بوده و وزیر ورزش باید تبعات این موضوع را در نظر بگیرد.
انتهای پیام/
لینک خبر: