نویسنده جوان معلول پرندی: میخواهم روزی با کتاب هایم مردم دنیا مرا بشناسند+فیلم و عکس
علی جعفری محق، نویسنده جوان معلول جسمی حرکتی شهر پرند در گفت و گوی تفصیلی با نبأپرس گفت: هدف من پیشرفت هست و آن روزی را تصور می کنم که علاوه بر مردم کشورم تمام مردم دنیا مرا با کتاب هایم بشناسند.
به گزارش نبأپرس از پرند، امروزه بیش از یک میلیارد نفر در جهان با معلولیت جسمی و حرکتی دست و پنجه نرم می کنند که با شرایط مختلف معیشتی و محیطی در حال زندگی کردن هستند و می بایست تا آنجایی که ممکن است آنان را شناسایی و یاری رسانیم.
پیش از آشنا شدن با مشکلات و مسائل روزمره معلولین جسمی حرکتی، ابتدا می بایست بدانیم که به چه کسانی معلولین جسمی حرکتی گفته می‌شود؛ افرادی که به لحاظ فیزیکی دچار نقص عضو، فلج شدن، ضایعه نخاعی، ناتوانی و کم‌توانی تحرکی هستند، همچنین افرادی که مشکلات دیگری از جمله ناشنوایی و نابینایی دارند، همگی از دسته معلولین جسمی حرکتی به شمار می‌روند.
افراد دچار معلولیت جسمی حرکتی، نسبت به سایرین، نتایج بهداشتی ضعیف‌تر، دستاوردهای تحصیلی پایین‌تر، مشارکت اقتصادی کمتر و نرخ فقر بالاتری را دارا هستند.
در همین راستا در شهر جدید پرند با نویسنده جوانی به نام علی جعفری محق آشنا شدیم که در کنار اینکه فردی با معلولیت جسمی و حرکتی هست، سعی بر آن داشته تا مرزهای ناامیدی را پشت سر بگذارد و با ذهن و قلم توانمند خود تاکنون ۵ کتاب را به رشته تحریر در بیاورد، اما این نویسنده توانمند در راه و هدفی که دنبال می کند نیازمند کمک و یاری ما نیز می باشد تا همچنان نور امید، چراغی پرنور در امتداد مسیر پیش رویش باشد برای همین بر خود لازم دانستیم که به سراغش برویم و از نزدیک با شیوه زندگی وی و پدر و مادرش که آنها نیز تحت پوشش اداره بهزیستی می باشند، آشنا شویم.
نبأپرس: از خودتان برایمان بگویید و اینکه از چه زمانی متوجه معلولیت در خود شدید؟
علی جعفری محق: بنده علی جعفری محق ۲۴ ساله و معلول ۹۵ درصدی جسمی حرکتی هستم؛ تا مقطع دیپلم در رشته تجربی درس خواندم و هم اکنون به کار دستفروشی مشغول هستم؛ از وقتی خودم را شناختم متوجه این موضوع شدم که فرق بسیار بزرگی با دیگران دارم؛ بچه ها تو کوچه بازی می کردند و آنها را با حسرت نگاه می کردم و از اینکه نمی توانستم همانند یک آدم سالم در کنار آنها بازی کنم ناراحت می شدم و زمانی که آنها مشغول به بازی بودند من در ذهن خودم همان بازی را انجام میدادم؛ همیشه از خداوند می خواستم توانایی سازگاری با شرایط ناتوانیم را در زندگی به من عنایت کند چون من از بدو تولد دچار این مشکل بودم و پزشکان علیرغم چندین عمل جراحی نتوانستند مشکل حرکتی ام را برطرف کنند.
نبأپرس: از چه سالی علاقمند به نویسندگی شدین؟
نویسنده جوان پرندی: نویسندگی به صورت موروثی به من رسید، چرا که مادرم نیز به نویسندگی علاقمند هست و کتاب می نویسد؛ زمانی که نوزاد بودم و هنگامی که بی تابی می کردم مادرم برای آرام کردنم در گوشم کتاب می خواند، از طرفی از خداوند همیشه میخواستم حال که من، با این مشکل حرکتی بدنیا آمدم توانایی دیگری را در من ایجاد کند و خداوند ذهن نویسندگی را در من قرار داد و نخستین کتابی که نوشتم در ۸ سالگی بنام «ململ و داستان هایش» بود که به چاپ موقت رسید اما بخاطر شرایط مالی که داشتیم به چاپ دائم نرسید.
نبأپرس: کتاب های شما پیرامون چه موضوعاتی نوشته می شود و تاکنون چند کتاب از شما به چاپ رسیده است؟
جعفری محق: مضمون کتاب های بنده پیرامون معضلات اجتماعی و در قالب داستان های کوتاه نوشته شده است؛ رویای شیرین، عشق ماورائی، پرواز بی هنگام، میراث گمشده، نویسنده دستفروش عنوان ۵ کتاب چاپ شده بنده می باشد که نخستین کتابم بنام «رویای شیرین» در سال ۹۸ از میان ۸۰۰ نویسنده در «جشنواره ملی گاما» که متعلق به معلولین جسمی حرکتی و نابینایان می باشد، مقام اول را کسب کرد.
نبأپرس: چه کسانی در این مسیر نویسندگی مشوق و همراه شما بودند؟
معلول جسمی حرکتی: مادرم نقش موثری در نویسندگی من داشت اما پدرم نیز مرا تنها نگذاشته و علیرغم اینکه ناراحتی اعصاب و روان دارد، زحمات بسیاری برایم کشیده اند از طرف دیگر احمد کلهری از ناشران استان لرستان از ابتدای چاپ کتاب هایم مرا تشویق کردند و هزینه چاپ کتاب هایم را با یارانه و مبلغ مستمری که از بهزیستی دریافت می کردم به صورت اقساطی به ناشرم پرداخت کردم اما با توجه به افزایش هزینه های چاپ کتاب هم اکنون برای چاپ کتاب ششم به نام «استخاره های بی جواب» که حدود ۱۰ میلیون تومان می باشد به مشکل برخوردم البته از طرف برخی از مسئولین شهر پرند قول هایی برای کمک هزینه چاپ کتابم به بنده داده شد و چندین بار مراجعه کردم اما تاکنون کمکی دریافت نکردم.
نبأپرس: شرایط اقتصادی و معیشتی شما چطور است؟
نویسنده جوان: سختی های که من در زندگی کشیده ام فراتر از سختی هست چرا که از بدو تولدم یک تکه گوشت بودم و توانایی حرکت نداشتم و با چالش های بسیار زیادی دست و پنجه نرم کردم از طرفی شرایط سخت اقتصادی نیز مضاعف بر معلولیتم شده است، چرا که من و پدر و مادرم در یک آپارتمان استیجاری مسکن مهر پرند ساکن هستیم که صاحبخانه برای تمدید قرارداد مبلغ ۱۸۰ میلیون تومان بعنوان ودیعه درخواست کرده است و با توجه به اینکه ما این پول را نداریم به نوعی ما را جواب کرده است برای همین، موضوع مسکن نیز برایمان چالش بزرگی می باشد.
نبأپرس: وضعیت اشتغالت چگونه هست آیا قادر به انجام کاری درآمدزا هستین؟
معلول جسمی حرکتی: با توجه به اینکه طبق قانون می بایست برای ۳ درصد افراد معلول جامعه اشتغالزایی باشد اما تاکنون موفق نشدم جایی استخدام شوم و پس از تایید در مصاحبه های تلفنی وقتی که حضوری به ارگانی مراجعه می کنم جواب رد به درخواست استخدام بنده می دهند و از آنجا که مشکلات معیشتی سختی بر سر راه من و پدر و مادر بیمارم، می باشد به ناچار مجبور به دستفروشی شدم که این کار نیز برایم چالش های فراوانی را بهمراه دارد.
نبأپرس: با توجه به علاقه ای که به نویسندگی دارید خود را در آینده در چه جایگاهی تصور می کنید؟
نویسنده جوان: هدف من پیشرف،پیشرفت و پیشرفت هست و اینکه دوست دارم روز به روز در بین مردم شناخته تر بشوم و نه تنها در بین مردم کشورم بلکه تمام مردم دنیا مرا با کتاب هایم بشناسند.
نبأپرس: حرف پایانی و خواسته شما از مسئولین چه هست؟
علی جعفری محق: از مسئولین درخواست میکنم نه تنها به وضعیت جسمی و معیشتی من بلکه به تمام معلولین که با چالش های بسیاری چه در زندگی چه نسبت به عدم مناسب سازی در سطح شهر و مشکل اشتغالزایی که دارند کمک کنند و خواسته ای که برای خودم و خانواده ام دارم این است که شغلی برایم فراهم شود تا دیگر مجبور به شغل سخت و پرزحمت دستفروشی نباشم، البته جا دارد از حسن سلمانی از مسئولین مرتبط با شهرداری که جای مناسبی را برایم فراهم کردند همچنین فروشگاه قدیمی که نورافکن های فروشگاه را برای بساط دستفروشی بنده روشن کردند، تشکر کنم، چرا که ابتدای این شغل دستفروشی جایم کنار سطل زباله بود و بوی بد زباله، نه تنها مرا آزار می‌داد بلکه از توقف مشتری کنار اجناسی که برای فروش عرضه می داشتم جلوگیری می کرد همچنین از آقای مهکی رئیس اداره بهزیستی شهرستان رباط کریم تشکر می کنم چرا که تاکنون در حد توان برای من و پدر و مادرم که هر سه تحت پوشش بهزیستی هستیم،زحمات بسیاری کشیده اند.
عدم پذیرش در جامعه موجب کاهش انگیزه برای کار کردن و کسب درآمد معلولان جسمی حرکتی خواهد شد. آنها دوست دارند همانطور که هستند و با همان شرایط، در جامعه پذیرفته شوند و نگاه دیگری بر آنان نباشد. اگر این خواسته به انجام نرسد، آنان علاقه و انگیزه خود را برای کار کردن در جامعه از دست خواهند داد.
افرادی که دچار معلولیت جسمی و حرکتی هستند، دچار احساسات منفی شده و تا فائق آمدن با شرایط شان، بحران‌های روحی متفاوتی را در مراحل مختلف تجربه می‌کنند. این افراد چنین حسی را دارند که از طرف مردم در جامعه نادیده گرفته می‌شوند و یا اینکه نگاه متفاوتی بر روی آنان است. این نگاه ممکن است به معنای ترحم و یا به دیده تحقیر برای معلولان برداشت شود، در صورتی که ممکن است واقعیت نداشته باشد.
باید فرهنگ جامعه را به سمتی برد که نه تنها احترام معلولان حفظ شود، بلکه آنان را به عنوان عضو رسمی جامعه باید پذیرفت و به حقوق طبیعی شهروندی آنان نیز احترام گذاشت البته با بهبود فرهنگ کمک به همنوعان و ارائه خدمات بشردوستانه، در سراسر دنیا تعداد افراد داوطلب برای کمک به معلولان رو به افزایش است که این موضوع نه تنها کار موسسات خیریه و خانواده‌ها را کمی ساده‌تر کرده است، بلکه برای افراد معلول نیز بسیار خوب است چرا که این موضوع را دریافت می کنند که در نزد جمعیت بسیار زیادی پذیرفته شده‌اند و احساس خوبی برایشان در پی خواهد داشت.
امید است با مطالعه این مصاحبه و پس از آشنایی با شرایط زندگی و استعداد این نویسنده جوان مسئولان شهر پرند نیز در کاهش سختی ها و رسیدن به هدف های پیش روی این نویسنده معلول جسمی و حرکتی، کوشا باشند و از هیچ گونه کمکی به وی و خانواده اش دریغ نکنند.
مصاحبه تفصیلی: مریم رحمانی سردبیر نبأپرس
انتهای پیام/
لینک خبر: