واقعیت ماجرای ربوده شدن پدر علم ژنتیک ایران چه بود؟

به گزارش نبأپرس، داریوش فرهود، پدر علم ژنتیک ایران، یکشنبه هشتم آبان با هدف اخاذی ربوده شد؛ اما برخی رسانه‌های داخلی و جریان ضدانقلاب، این کار را به نهادهای امنیتی ربط دادند و علت آن را مخالفت وی با قانون جوانی جمعیت، ممنوعیت غربالگری جنین و اظهارنظرهای اخیرش درباره اعتراض پزشکان و فرار نخبگان دانستند.

هشتم آبان خبرهایی از بازداشت پزشک ۸۵ ساله مقابل منزلش در صدر اخبار رسانه‌های مختلف قرار گرفت. در حد یک خبر همه دنبال این موضوع بودند که کدام پزشک معروف است که خبرهایی جدیدتر از آن کسب کنند تا شاید دلیل این بازداشت را هم مطلع شوند اما واقعیت چیز دیگری بود و این پزشک معروف برای اخاذی و کلاهبرداری آن هم رقم هشت میلیارد تومانی توسط دو نفر ربوده شده بود.

فرهود بنیانگذار، استاد و مدیر گروه ژنتیک انسانی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران و به عنوان پدر علم ژنتیک ایران شناخته شده است و خبر ربوده شدن وی در روز هشتم آبان به نوعی شوکی برای جامعه پزشکی بود که در نهایت پلیس آگاهی تهران در این باره توضیحاتی را ارائه کرد.

فرهود پس از آزادی از دست آدم‌ربایان در مصاحبه‌هایش با رسانه‌های اصلاح‌طلب، به گونه‌ای ماجرا را تعریف کرد که مخاطبان تصور می‌کردند او توسط نهادهای امنیتی دستگیر شده است. متاسفانه وی صداقت به خرج نداد و به این رسانه‌ها نگفت که توسط آدم‌ربایان ربوده شده و آنها از او ۸ میلیارد تومان باج خواسته‌ بودند.

رسانه‌های ضدانقلاب نیز با مانور گسترده بر این شایعه، مدعی شدند که فرهود به علت حمایت از اغتشاشات و همچنین مخالفت با قانون جوانی جمعیت دستگیر شده است!

دلیل ربودن پدر علم ژنتیک از زبان پلیس

سرهنگ علی ولیپور گودرزی رییس پلیس آگاهی تهران نیز امروز پنجشنبه ۱۲ آبان موضوع اخاذی هشت میلیاردی در ماجرای ربایش پدر علم ژنتیک ایران را مطرح کرد و گفت: کارگاهان در همان ابتدا دریافتند که ادعای دستگیری دکتر فرهود توسط نیروهای امنیتی صحت ندارد.

وی ادامه داد: دو فرد آدم ربا ساعت ۵ صبح در جلوی خانه دکتر، هنگامی که او قصد خارج شدن از منزل را داشت وی را با خودروی شخصی خود می‌ربایند و به شهرهای شمالی کشور می برند.

وی اضافه کرد: آدم‌ربایان بعد از ۲۶ ساعت دکتر فرهود را به بانک‌های شمال کشور می‌برند تا بتوانند مبلغ هشت میلیارد تومان را از حساب این شخص به وسیله خودش خارج کنند دکتر فرهود مدارک شناسایی و هویتی کاملی با خود به همراه نداشته و بانک‌ها از پرداخت پول به او امتناع می کنند.

سرهتگ ولیپور گودرزی ادامه داد: آدم‌ربایان از دکتر فرهود برگه‌های تعهد برای پرداخت این هشت میلیارد را دریافت و از او فیلمبرداری می‌کنند و بعد دکتر فرهود را در ابتدای جاده چالوس با خودرویش آزاد می‌کنند تا بعدا بتواند پول را از او بگیرند.

وی تاکید کرد: این افراد در ساعات بعد که با دکتر فرهود برای اخذ پول تماس می‌گیرند توسط پلیس آگاهی دستگیر شدند.

سردار حسین رحیمی رئیس پلیس پایتخت نیز با اشاره به ربایش دکتر فرهود پدر علم ژنتیک ایران، گفت: وی پس از ۴۸ ساعت به مطب خود برگشت اما ما با پیگیری خود عوامل این ربایش که طلب هشت میلیارد تومان پول از وی کرده بودند را دستگیر کردیم.

روایت فرهود پس از ۳۶ ساعت ربایش

فرهود با اشاره به قضیه ربوده شدنش در مقابل خانه‌اش در گفت و گو با یکی از روزنامه‌های کشور گفت: پس از اینکه سوار ماشینم شدند، کمی جلوتر یک نفر دیگر هم به این گروه در ماشین من ملحق شد. در نهایت در یک مسیر بزرگراهی، من را از ماشین خودم پیاده کرده و به ماشین دیگری سوار کردند و خودشان ماشین من را به محل دیگری منتقل کردند. آدم‌های خیلی حرفه‌ای بودند و اصلا افراد معمولی نبودند. وقتی گفتم به مطب تلفن بزنید، سیم‌کارت موبایل‌شان را عوض کردند انگار نمی‌خواستند از طریق خط اداری تماس بگیرند.

وی گفت: «آن‌ها به صراحت درباره مصاحبه‌های من صحبتی نداشتند، اما گفتند ما صدای شما را ضبط کرده‌ایم که در صحبت‌های‌تان به مجریان حکومتی بی‌احترامی و توهین کرده‌اید. البته این فایل ضبط شده را هم به من نشان ندادند. لابه‌لای صحبت‌های‌شان می‌گفتند که شما به رخدادهای پزشکی اعتراض می‌کنید و در مقابل تصمیمات مملکتی مطیع محض نیستید».

وی ادامه داد: «من اهل توهین نیستم. ایراد می‌گیرم ولی مگر یک پدر بچه‌اش را تنبیه نمی‌کند؟ آیا تنبیه پدر نشانه این است که بچه‌اش را دوست ندارد؟ انتقاد بین مردم متداول است. انسان‌ها اعتراض و انتقاد می‌کنند به خصوص اگر انسانی، معلم باشد و به خصوص اگر انسانی بیش از ۴۲ کشور جهان را گشته باشد. کار من انتقاد است. نقش من همین است».

فرهود در پاسخ به اینکه این ۳۶ ساعت چگونه سپری شد، گفت: «از ساعت ۵ و ۵۵ دقیقه صبح یکشنبه تا ۵ بعدازظهر دوشنبه در اختیار این‌ها بودم و در این مدت اصلا نخوابیدم. در اتاقی که من بودم، دو نفر از این‌ها هم بودند و حتی به من گفتند راحت باشید و لباس‌تان را عوض و استراحت کنید و خودشان هم خوابیدند. اما من رفتم و با همان لباسی که از منزل خارج شده بودم روی کاناپه‌ای نشستم و بیدار ماندم».

وی تصریح کرد: «من از ۳۶ ساعتی که در اختیار این افراد بودم، به مدت ۲۶ ساعت در نگرانی شدید بودم. این ۳۶ ساعت برای من، زجر روحی بود. در این ۳۶ ساعت، نه خوابیدم و نه غذا خوردم. اینکه چطور نظر وی عوض شد، نه از آغاز آن خبر دارم و نه از پایان آن. بنده را بعد از ۳۶ ساعت دم ماشین خودم پیاده کردند و وقتی به محل کلینیکم رسیدم با صحنه بسیار دل‌انگیزی مواجه شدم حدود ۹۰ نفر از همکاران و اعضای خانواده‌ام با چشم‌های اشکبار از اشک شوق جمع شده بودند».

فرهود در ادامه گفت: «شک کردم که این‌ها افراد خودسری از برخی نهادها هستند. من هیچ گلایه‌ای از نهادهای دولتی ندارم. شاید انگیزه شخصی بوده ولی بنده را می‌شناختند. من باور می‌کنم که ربوده شدن من کار هیچ نهاد دولتی از جمله سپاه نبوده. بنده هیچ شکایت و گلایه‌ای از نهادهای دولتی و از جمله سپاه ندارم و می‌دانم کار نهاد معینی نبوده ولی شاید یکی، دو نفر افراد خودسر از بعضی نهادها این کار را کرده باشند».

من سرباز فداکار وطنم هستم

وی اظهار داشت: «اگر کوچک‌ترین آسیبی به جان من که یک استاد دانشگاه و دارای جایگاه علمی و یک فرد ۸۵ ساله هستم می‌رسید، چه لطمه‌ای به حیثیت این کشور و ملت ایران وارد می‌شد؟ مرگ، اتفاق مهمی نیست ولی افرادی هستند که به من نیاز دارند و افرادی هستند که من را دوست دارند».

این پزشک اضافه کرد: « با من هیچ بدرفتاری نشد و با حرمت با من رفتار کردند. فرض کنیم که من را برای زورگیری گرفته بودند. ایرادها و انتقادهای من به هیچ‌وجه سیاسی نیست، بلکه اجتماعی، فرهنگی و پزشکی است و در هر صورت و برای همیشه من یک سرباز فداکار وطنم هستم».

فرهود بنیانگذار، استاد و مدیر گروه ژنتیک انسانی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران است و به عنوان پدر علم ژنتیک ایران شناخته می‌شود، سال ۱۳۵۵ از سوی نماینده سازمان جهانی بهداشت که برای شرکت در یک کنگره به ایران آمده بود، به عنوان کارشناس رسمی سازمان جهانی بهداشت در رشته ژنتیک انسانی و عضو کمیته اخلاق در ژنتیک پزشکی سازمان بهداشت جهانی معرفی و منصوب شد.

پس از افتتاح فرهنگستانی به نام علوم جهان سوم در ایتالیا که موسس آن پروفسور عبدالسلام بود، پروفسور داریوش فرهود نیز به عنوان عضو این فرهنگستان انتخاب و از سال ۱۳۸۲ به عضویت کمیته ملی اخلاق در علم و فناوری و اخلاق زیستی کمیسیون ملی یونسکو در آمده است.

وی عضو پیوسته و دایمی فرهنگستان علوم جهان سوم، تریست از سال ۱۳۷۵ و فرهنگستان علوم پزشکی ایران، تهران از سال ۱۳۸۵ بوده است.