سنتی که آتش بر جان می زند

به گزارش نبأپرس، مریم رحمانی در یادداشتی به حوادث ناشی از سنت های چهارشنبه آخر سال پرداخت ، چهارشنبه  سوری آخر سال از جمله رسوماتی است که ایرانیان در شب آن جشن و شادی برگزار می کنند؛ البته چند سالی است که این سنت از حال و هوای خود خارج شده و خطراتی را برای همگان خصوصا نسل نوجوان که از هیجانات بیشتری برخوردار هستند، به همراه دارد؛ همه ساله شاهد آماری درخصوص صدمات ناشی از مواد منفجره دست ساز مخصوص شادی های غیر اصولی و مخاطره ساز هستیم که متاسفانه برخی از این حوادث غیر قابل جبران است و تعدادی نیز به مرگ منتهی می شود.

بنابر دیدگاه روانشناسان به دلیل تغییرات جسمانی و زیستی یعنی بلوغ جسمی که در دوران نوجوانی روی  می دهد، نوجوانی دورانی پرآشوب و طغیانی است؛ در واقع نوجوانی با نوسانات پرشور عاطفی و آشفتگی های هیجانی همراه می باشد و قشر آسیب پذیر در  شب چهارشنبه آخر سال بیشتر معطوف به همین سنین می باشد هرچند حوادث ناشی از مواد محترقه خطرزا ، تمامی افراد جامعه را به مخاطره می اندازد ؛ شاید شنیده باشید خانم بارداری که بر اثر صدای ناهنجار این مواد منفجره خطرزا بچه اش سقط شده است یا افرادی که ناراحتی قلبی و اعصاب و روان دارند، بر اثر صدای نابهنگام  سکته کرده وصدمه خورده اند و نهایتا  افرادی که به دنبال این شادی های کاذب پرخطر اوقاتی را می خواهند سپری کنند، یک عمر پشیمانی را برای خود، خانواده و جامعه رقم خواهند زد.

در این میان کشور ما همانند سایر کشورها درگیر مبارزه با بیماری همه گیر کرونا است و کنترل همین شرایط فعلی خود به تنهایی برای  همه آحاد جامعه خصوصا کادر درمان نسبتا سخت و طاقت فرسا می باشد و تجمعات بیشتر به بهانه شادی سنت چهارشنبه آخر سال  به غیر از  صدمات جسمانی که متوجه افراد است در شیوع این بیماری جهش یافته بی تاثیر نخواهد ماند.

حال این سوال پیش می آید چه راهکارهایی برای کنترل و جلوگیری از حوادث این شادی پرمخاطره باید داشته باشیم؛ آیا فقط با نصب بنر و شعارهای ایمنی می توانیم تلفات ناشی از یک شب پرتلاطم را کنترل کنیم؛ به نظر می آید پیش از اینکه حادثه ای  رخ دهد تا کادر درمان را خسته تر کند و آتش نشانی  برای مهار آتش پروبالش بسوزد تمامی جوانب در کارگروهی بررسی و سنجیده شود و به کمک مربیان و خانواده ها، هیجانات نوجوانان و جوانان بررسی و هدفمند شود؛ به طور مثال مباحث گسترده ای درباره مشکلات هیجان دوران نوجوانی وجود دارد که والدین و مربیان می بایست آگاهی های لازم را در مورد آنها داشته باشند و در این میان مدارس نقش مهمی را در توسعه این آگاهی دارند.

امیدواریم با دانش هر چه بیشتر نسبت به شناخت نوجوانان  بتوانیم هیجانات این دوران را به سمت صحیح و برنامه ریزی شده سوق دهیم تا این سنت دیرینه در کنار دیگر رویدادهای بحرانی که متوجه سنین نوجوانان است به خوبی سپری شود و در سال پیش رو گوشی نباشد که دیگر نشنود، چشمی نباشد که دیگر نبیند؛ دستانی قطع  و پاهایی بر شادی بی محابا متلاشی نشده باشد و آتشی از این سنت دیرینه بر جان ها شعله ور نشود.

یادداشت : مریم رحمانی

انتهای پیام/